Tweet |
Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego z 1965 roku. W czasie nauki w szkole zdobył tytuł finalisty Olimpiady Chemicznej. Wychowawcą klasy był matematyk prof. Władysław Kulig, chemii uczył prof. Józef Zieliński, znaczący udział w przygotowaniach do zawodów olimpiady odegrał prof. Piotr Rybka.
Po ukończeniu szkoły Lucjan Pająk podjął studia na kierunku chemia Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po studiach podjął pracę w Instytucie Chemii (od roku 1974 Instytucie Fizyki i Chemii Metali a następnie od roku 2003 Instytucie Nauki o Materiałach) Uniwersytetu Śląskiego, zdobywając kolejne awanse na stanowiskach pracy od inżyniera-stażysty do profesora nadzwyczajnego. Stopień naukowy doktora nauk chemicznych uzyskał w roku 1980 na Wydziale Matematyki Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego a doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie inżynierii materiałowej na Wydziale Metalurgii i Inżynierii Materiałowej Politechniki Częstochowskiej w roku 1999.
Do roku 2000 działalność naukowa dotyczyła głównie badania struktury materiałów za pomocą metody małokątowego rozpraszania promieni rentgenowskich (SAXS). Badał proces przedwydzieleniowy w metalach (strefy Guinier-Prestona w stopie Al-Ag), strukturę materiałów porowatych żeli krzemionkowych, węgli aktywnych, węgli kopalnych, węgli szungajskich, katalizatorów. Metoda SAXS na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku nie była stosowana w kraju.
Od roku 2000 zainteresowania naukowe Profesora skoncentrowane były głównie na badaniu struktury materiałów w oparciu o wysokokątową dyfrakcję promieni rentgenowskich z wykorzystaniem metody Rietvelda. Wraz z Doktorantem badał strukturę niestechiometrycznych, nanokrystalicznych faz międzymetalicznych w stopach na bazie aluminium. Były to pionierskie badania na skalę światową. Analizował również procesy krystalizacji oraz porządkowania faz międzymetalicznych w amorficznych stopach metalicznych na bazie żelaza ─ Fe75Al5, Fe70Al25Cr5, Fe70Al25Ni5, Fe50Al50 z niewielkimi zawartościami Cu, Zr, Co, Ag, Nb, Cr.
Pan Profesor aktualnie jest na emeryturze. Jego działalność dydaktyczna obejmowała głównie zajęcia z nauki o materiałach, chemii materiałowej i podstaw metod badań materiałów. Jest autorem ponad 100 publikacji. W dotychczasowej swojej działalności był promotorem wielu prac magisterskich i dwóch doktorskich.
Brał udział w badaniach naukowych prowadzonych, między innymi, na Politechnice w Zurychu, Uniwersytecie w Osace, Uniwersytecie w Rostoku. Był członkiem licznych organizacji naukowych. Za swoją pracę był wielokrotnie nagradzany.
Jego hobby stanowią filozofia, muzyka klasyczna oraz sport.