Hej ogarnięci !!!

Sławni absolwenci

Jan Wiktor

 

Jan Wiktor (1 XI 1890 – 17 II 1967) – pisarz, społecznik Absolwent z roku 1910. W roku 1958 ukazała się jego książka „Prześwietlone wspomnienia” poświęcona tej szkole. W latach 1972-1989 był patronem tutejszego liceum. Urodził się w Radomyślu nad Sanem i tu ukończył czteroklasową szkołę ludową. Następnie uczęszczał do C.K. Państwowego Gimnazjum Cesarza Franciszka Józefa w Dębicy, gdzie zdał egzamin dojrzałości w 1910 roku. W gimnazjum był działaczem tajnej organizacji młodzieżowej „Promieniści”, ściśle powiązanej z PPS. W niej to przyswajał sobie idee postępowo demokratyczne. Jesienią 1910 rozpoczął naukę na wydziale lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Studia te przerwał z powodu choroby płuc, z którą zmagał się do końca życia. Przebywając na leczeniu w Szczawnicy, zaczął pisać artykuły do prasy lwowskiej i krakowskiej. Przed wybuchem I wojny światowej był współorganizatorem oddziału Związku Strzeleckiego w Radomyślu nad Sanem. Niestety stan zdrowienie pozwolił mu na zaciągnięcie się do niego. W czasie wojny, wędrując wraz z kolumną sanitarną, poznał ogrom nieszczęść, jakie wojna niosła ze sobą. Przedstawił je w opowiadaniach i reportażach publikowanych w prasie. Po zakończeniu I wojny krótko pracował we Lwowie, potem w Nowym Targu, brał udział w akcji w czasie plebiscytu na Spiszu i Orawie. W 1924 roku osiedlił się w Krakowie, z tym że każde lato z powodu choroby spędzał w Szczawnicy. W Krakowie już cały czas poświęcał pracy pisarskiej. W okresie międzywojennym popierał działaczy ludowych starających o podźwignięcie wsi pod względem zdrowotnym i oświatowym. W czasie II wojny , na przełomie 1939 i 1940 roku ukrywał się w Szczawnicy. Po powrocie do okupowanego Krakowa pracował jako urzędnik w instytucjach spółdzielczych. Pomagał literatom i ich rodzinom, uczestniczył w podziemnej działalności oświatowej. Pisał pamiętnik, którego fragmenty opublikował po wojnie. Po zakończeniu wojny włączył się w nurt życia kulturalnego i społecznego. Przewodniczył pierwszemu zebraniu literatów w Krakowie, od 1945 r był członkiem Krajowej Rady Narodowej, w latach 1952-1956 był posłem ziemi podhalańskiej na Sejm I kadencji. Nie mając swojej rodziny, przez całe życie pomagał bliższym i dalszym krewnym oraz znajomym, którzy znaleźli się w potrzebie. Zmarł w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Alei Zasłużonych. W twórczości swej poruszał tematy społeczne, propagował idee sprawiedliwości społecznej, dużo miejsca poświęcił przyrodzie i zwierzętom. Szczególnie ukochał Pieniny, którym poświęcił monografię pt. Pieniny i ziemia sądecka (1956). Włodarze Pienin upamiętnili pisarza, nazywając Wąwóz Homole jego imieniem. W latach 1972-1989 imię Jana Wiktora nadano dębickiemu liceum, pozbawionemu patrona od lat 50. W jego twórczości znalazło się też miejsce na zbiór opowiadań o tutejszej szkole pt. Prześwietlone wspomnienia, które zostały spisane na jej 50-lecie. Na jego twórczość składa się wiele reportaży, opowiadań publikowanych w prasie oraz powieści, m.in.: Wierzby nad Sekwaną (1933), Orka na ugorze (1935), Skrzydlaty mnich (1947), Zbuntowany (1948), Papież i buntownik (1953), Miłość wśród płonących wzgórz (1959). W 2012 roku ukazała się monografia literata pt. Jan Wiktor, literat z Radomyśla autorstwa Teresy Kowalik-Gąski. Za swoją twórczość Jan Wiktor został nagrodzony m.in: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, nagrodą państwową I stopnia w dziedzinie literatury, dwukrotnie otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa

 

 

Rekrutacja 2025/2026

REGULAMIN REKRUTACJI 2025/2026 

Aktywna tablica

Nasza szkoła realizuje projekt Priorytet 3 Narodowy Program Rozwoju Czytelnictwa 2.0 na lata 2021-2025

Licznik odwiedzin

Odsłon artykułów:
5818273

Szukaj