Nasz sztandar

Sztandar – weksylium będące znakiem oddziału, stowarzyszenia, miasta, szkoły, instytucji itp. wywodzi się z dawnych znaków bojowo-rozpoznawczych, które służyły do łączności między wodzem a oddziałem. W starożytności były używane przez Babilończyków, Egipcjan, Greków, Persów. Ze znakami tymi wiązano pewne treści ideowe. Uroczyście obchodzono dzień otrzymania znaku w legionach rzymskich, bowiem oznaczał on powstanie oddziału, a jego utrata powodowała rozwiązanie oddziału. Znaków bojowych używali również w V w. Germanowie, Celtowie oraz Hunowie. W pierwszej połowie XII w. Słowianie na Rusi wykorzystywali zdobyte znaki bojowe do wciągania w zasadzkę wojowników przeciwnika. W oddziałach jazdy używano małych chorągwi zwanych kornetami. Podczas walki był zawsze rozwinięty i otoczony doborowymi żołnierzami, a na postojach zaciągano przed nim warty.